พื้นฐานทางทฤษฎีและวิธีการแก้ไขทันตกรรมจัดฟัน

การรักษาทางทันตกรรมจัดฟันส่วนใหญ่ใช้อุปกรณ์ทันตกรรมจัดฟันเพื่อปรับการประสานงานระหว่างกระดูกใบหน้าฟันและเส้นประสาท maxillofacial และกล้ามเนื้อนั่นคือระหว่างขากรรไกรบนและล่างระหว่างฟันบนและล่างและระหว่างฟันและขากรรไกร ความสัมพันธ์ที่ผิดปกติระหว่างเส้นประสาทและกล้ามเนื้อที่เชื่อมต่อพวกเขาเป้าหมายสูงสุดของการแก้ไขคือการบรรลุความสมดุลความมั่นคงและความงามของระบบปากและกราม การแก้ไขความผิดปกติของ malocclusion ส่วนใหญ่อาศัยการใช้เครื่องใช้ภายในหรือภายนอกช่องปากเพื่อใช้ "แรงทางชีวภาพ" ที่เหมาะสมกับฟันกระดูกถุงและกระดูกขากรรไกรเพื่อทำให้เกิดการเคลื่อนไหวทางสรีรวิทยา

1. ความเป็นพลาสติกของกราม: กรามโดยเฉพาะกระดูกถุงเป็นหนึ่งในส่วนที่ใช้งานมากที่สุดของโครงกระดูกมนุษย์ การสร้างกรามใหม่รวมถึงสองกระบวนการ: การแพร่กระจายและการดูดซึม นี่เป็นคุณลักษณะทางสรีรวิทยาที่สำคัญของกรามและพื้นฐานของการรักษาทางทันตกรรมจัดฟัน ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงของกรามในระหว่างกระบวนการแก้ไขส่วนใหญ่เป็นกระบวนการทางสรีรวิทยาของความสมดุลระหว่าง osteoclast และ osteogenesis

2. ความต้านทานการบีบอัดของซีเมนต์ภายใต้เงื่อนไขการจัดฟันเดียวกันมักจะมีเพียงการดูดซึมของกระดูกถุง แต่ไม่มีการดูดซึมซีเมนต์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

3. ความเสถียรของสภาพแวดล้อมภายในเอ็นปริทันต์หลังจากการรักษาทางทันตกรรมจัดฟันเสร็จสิ้นความกว้างของปริทันต์การเชื่อมต่อระหว่างเอ็นปริทันต์และกระดูกถุงและซีเมนต์สามารถฟื้นฟูได้เป็นปกติ